1 + 1 + 1 = Aangekomen

Wat is nu 2kg aankomen tegen over 45kg afvallen? Toch was ik niet blij met de weegschaal… Waarom ben ik aangekomen?
1. Het warme weer en vocht vasthouden, mn sokken staan aan het eind van de dag weer in mn enkels
2. Niet tot nauwelijks sporten en hier voor hoef ik geen excuus te verzinnen, ik heb het gewoon echt hartstikke druk met werk, stage, school en mn leven thuis
3. Minder goede eetgewoontes sluipen er weer in, ik eet niet 6x per dag, drink te weinig

Wat ik bij de Nederlandse Obesitas Kliniek heel goed geleerd heb is naar mijzelf toe eerlijk zijn!! Ik denk dat ik daar mee heel veel gewonnen heb op deze 2kg die mij dwars zitten aan te pakken.

Back to basic
Het was even zoeken in de kast maar ik heb em gevonden, mn map van de Obesitas Kliniek. Even terug naar de theorie en de handvaten van de “Voedingsrichtlijn bij een gastric bypass”
Op basis van voedingsvariatielijst heb ik extra boodschappen besteld: Magere melk en yoghurt, volkoren knäckebrod, 20+ kaas, zuivelspread light, 20+ smeerkaas, kipfilet voor op brood en vegetarische paté.
Ook ga ik de komende week mn eetdagboek bijhouden om te kijken of ik hier door kan zien waar en op welke momenten het minder goed gaat.

Voor school en stage is het bijna zomervakantie en dat betekend meer tijd voor mijzelf en dan zeker ook weer 1 of 2x per weer naar de sportschool, want ik vind het eigenlijk hartstikke leuk om te gaan, zelf een uurtje wat cardio en krachtoefeningen of op de donderdagochtend naar EasyFit.

Ik geef mijzelf, mijn lijf een maand de tijd, is dat haalbaar? Geen idee, want ik weet nog niet hoe mijn lijf zal reageren op een poging om 2kg kwijt te raken. Ik ga het zien!!

Traject Follow Up fase 1

Na heel wat geschuif en gepuzzel eindelijk een datum dat ik kon voor mn follow up moment bij de NOK.

Het voelde heel raar en onwennig om daar nu rond te lopen, iedereen die in de grote wachtruimte zat staart naar je en wat zullen ze dan denken? Wat heeft zo’n magere graat daar te zoeken of misschien denken ze wel dat ik een medewerker ben…

Waar ik plaats mocht nemen zaten nog meer follow-up-ers van andere groepen.
Eerst naar binnen bij de verpleegkundige. Het bekend ritueel: Schoenen en sokken uit, op de weegschaal en daarna nog de buikomvang meten.

Daarna aan de computer vragenlijsten invullen over hoe nu mijn kwaliteit van leven is. Toen dat klaar was werd ik bij de arts binnen geroepen. En hij was erg, niet eigenlijk zeer tevreden met het resultaat, ondanks de complicaties die ik het eerste jaar na de ingreep heb gehad. Of ik verder nog medische vragen had, nee, eigenlijk niet.

Door naar de prikzuster en daarna nog 8 minuten op de fiets.
Iedereen, maar vooral ik dik, nee dun tevreden nu 2 jaar verder!!

Terugkommiddag

Afgelopen donderdag was de eerste terugkommiddag van de groep. Een aantal waren al geweest of moeten nog op een ander moment.

Ik dacht dat we met de groep in een groepsruimte zouden gaan zitten, bij praten, ervaringen delen onder begeleiding van de diëtiste of psycholoog. Maar dat was niet zo, we zaten in de wachtruimte. Om beurten mochten we langs bij de verpleegkundige om de wegen en te meten en bij de arts om de uitslag van het meten en wegen te bespreken, hoe de curve er uitziet en hoe je zelf vind dat het gaat.

De arts kijkt niet zo zeer naar het gewicht, maar wel naar de EWL, dat het aantal procent dat je van je totaal overgewicht ben afgevallen. Tijdens de introductie en sessies word verteld dat je ongeveer tussen de 60 en 80% van je overgewicht afvalt. Ik ben inmiddels ruim 106% afgevallen!!

Als er behoefte was kon je individueel nog in gesprek met de diëtiste of psycholoog. Aan geen van beide had ik behoefte. In de wachtruimte werd bevestigd dat waar ik last van heb, dat mijn ogen nog steeds heel erg achterlopen bij hoe ik er daadwerkelijk uit zie en daarbij dan ook wat voor kledingmaat ik heb, dat ik niet de enige ben.

Verpleegkundige en arts waren tevreden, maar het allerbelangrijkste, ik voel mij geweldig!! En daar gaat het om!!

Half oktober moet ik wel weer bloed prikken bij de huisarts om te kijken of de extra medicijnen geholpen hebben. Dat is dus nog even afwachten.

Halfjaar controle bij de huisarts

Ik ben echt benieuwd hoe het met iedereen is, half augustus hebben we onze eerste terugkommiddag nu het traject bij de Nederlandse Obesitas Kliniek verder klaar is.

Voor mn halfjaarlijkse checkup ga ik nu weer gewoon naar de huisarts, bloeddruk meten, bloed prikken. Huisarts is nog steeds verrast als hij mij en het resultaat ziet. Ik ben zelf ook nog steeds ontzettend blij met alles!! Wel een beetje moe, maar veel gewerkt en als ik vrij ben ook gewoon vroeg op met Sjors. Maar verder? Ik voel mij geweldig!! Tot over een half jaar dan maar weer dokter!! Bel je van de week zelf even over de labuitslagen? Is goed!

Dat van de week bellen hebben we niet gehaald. Nog geen 24uur later belde de huisarts zelf… Uitslagen waren niet in orde, ijzergehalte veel te laag en ook mn calcium was niet goed. De huisarts heeft overleg gehad met een arts van de kliniek en ik moet in plaats van 3 Calci Chew tabletten er 4 per dag gaan gebruiken en ook is er een hogere dosering ijzertabletten voorgeschreven. Dus morgen een op en neertje naar de apotheek om nog een nieuwe pot Calci Chew en een doos eredoctoraat te halen. En over 3 maanden weer bloed prikken.

Ben nu toch wel erg benieuwd of de vermoeidheid (lees ’s nachts slecht slapen, ieder uurtje op de klok voorbij zien komen) te maken heeft met dat dit dus niet in orde is.

Afwachten maar…

 

Nachtelijke update

Als ik nu op de klok kijk is het 02.08. Je zal wel denken, moet ze niet gewoon lekker in dr bedje liggen? Nee, vannacht niet. Ik heb nachtdienst. Tussen de rondes en bellen door probeer ik jullie weer up te daten over hoe alles er voor staat.

3 weken na mn galblaas operatie ging ik samen met Tom en Sjors met de trein naar mn moeder, Martijn, Monique en Lukas in Oostenrijk. De bedoeling was om een weekje te gaan skieën. Maar eerst gooide Monique al roet in het eten… Ze besloot om heel elegant ter aarde te storten op dr knie. Dat werd voor haar dus bankhangen, met een brace om met krukken lopen. Sjors besloot ook dat hij niet wilde skiëen en het liefst heel veel leuke dingen wilde doen met oma en Lukas.
Mn mooie nieuw skipak in de wilgen gehangen en mee met mn moeder, Lukas, Tom en Sjors uitstapjes maken. Wezen zwemmen in de Drautalperle, naar het Lollipop in Atrio, spelletjes spelen, tekenen en knutselen. Om onze net-niet-trouwdag (we zijn getrouwd op 29 februari) te vieren gingen we uiteten met elkaar, bij de Pizzaria in Radenthein. Echt ontzettend heerlijk gegeten!! Ik had een pizza met zalm, een flinterdunne bodem, heel rijk belegd. Van een normale pizza thuis (lees: diepvries, dr. Oetker) kan ik ongeveer een kwart op. Maar deze pizza was zo licht dat ik zelfs nog een stukje van de pizza van mn moeder heb gegeten!!

Eenmaal weer thuis belde opeens de Nederlandse Obesitas Kliniek, om een afspraak te maken voor een controle na de galblaas operatie. Ik heel erg verbaasd van euh?! Ik had speciaal voor de vakantie nog gebeld met de vraag of ik langs moest komen voor controle. De arts die toen sprak vroeg hoe het ging en gaf aan dat ik niet langs hoefde de komen. Een week later waren ze toch van gedachten veranderd, dus op naar het NOK. Alles was prima, geen gekke dingen. Goed hersteld van de operatie. Wel kreeg ik het advies mee om niet vooral niet verder af te vallen en als ik onder de 60kg zou komen dat dat ik dan zeker contact moet opnemen om een plan te maken. Inmiddels zijn we al weer meer als een maand verder en ik  blijf keurig schommelen, zo tussen de 61/62kg. Ik ben een tevreden mens!!

Toch is het heel raar om te ervaren hoe snel alles weer gewoon is, gewoon 6x per dag eten, gewoon weten dat het avondeten het toch het moeilijkst blijft, gewoon, gewoon…
Toch krijg ik soms nog steeds reacties van jeetje, heb je aan dat kleine beetje genoeg? Ik ben mij er inmiddels al niet meer van bewust dat het in de ogen van een ander maar een klein beetje is. Ik zie het als volledige maaltijd, soms zelfs nog te veel!!

Inmiddels in het 03.45, een paar bellen en een ronde verder. Maandag nog een dagdienst en dan wassen, strijken, koffer inpakken en op naar Kos!! Maar eerst kreeg ik vorige week de schrik van mijn leven, een e-mail met daar in dat het hotel dat we geboekt hadden niet beschikbaar was… WAT NU?!? Rustig blijven en doorscrollen… Er werd gelukkig een mooi alternatief geboden, van een 3 sterren hotel halfpension naar een 4 sterren hotel all-inclusive!! Whaha!! Ik met mn maagje all-inclusive, qua hoeveelheden zal ik het er niet uithalen, maar qua hoe vaak!!

Mooie dagen allemaal!!

Verbind de puntjes…

Geen idee wat voor mooi kunstwerk het word als je puntjes verbind, maar ik ben er weer een paar rijker…
Begin januari had ik van de een op de andere dag ontzettende pijn in mn linker bovenbuik. De chirurg was er van overtuigd dat het een littekenbreukje was. Voor de zekerheid om andere dingen uit te sluiten een echo gehad en die liet een galsteen zien. Ik dacht oke, voor een paar maanden aan de medicijnen, die heb ik namelijk ook de eerste 3 maanden na de gastric bypass geslikt. Maar nee, geen medicijnen, ik werd gelijk ingepland voor een operatie: Verwijderen van mn galblaas en check of er toch ook nog sprake is van een littekenbreukje.

Maandag 6 februari mocht ik mij melden bij de opname lounge. Wachten, wachten, wachten… Om 14.00 werd ik opgehaald en ging ik voor de operatie. Liggend op de operatietafel zei de chirurg dat zij mij na de operatie niet meer op de afdeling zou zien omdat ik de laatste van het programma was en dat ik aan de verpleegkundige of morgen aan de artsen die visite zouden komen lopen kon vragen wat ze precies gedaan hadden. Terug op de verkoever duurde het even voor ik goed wakker was. Eenmaal goed wakker, niet misselijk en geen pijn zat ik al snel aan een lekker perenijsje. Ook kreeg ik nog een souvenier mee van de ok: De galsteen!! Terug op de afdeling Tom gebeld en later kwam hij met Sjors op  bezoek. Al snel was het etenstijd en als je net op de afdeling bent en nog geen keus heb ingevuld qua maaltijd dan krijg je de standaard maaltijd: Aardappelpuree met sperciebonen en een stukje kipfilet. Als ik werk vind ik dat ook altijd een prima menuutje als er eentje over is. Ook zo vlak na de operatie, het smaakte mij prima.
’s Avonds gewoon lekker een beetje tv gekeken samen met Kelly, ja samen omdat wanneer ik zapte haar tv van zender veranderde en andersom. Dus in goed overleg Celblok H gekeken. Beetje spelletjes spelen op mn tablet. En voor in het ziekenhuis best een goede nacht gehad. De volgende ochtend kwamen de artsen visite lopen: Galblaas verwijderd en toch ook een breukje van een poortje (bij het aanleggen van gastric bypass maken ze meerdere poortjes om bij de darm te komen, loshalen, verplaatsen, weer aan elkaar maken) en die hebben ze gerepareerd en de andere poortjes gecontroleerd. Om 10.00 kon ik Tom bellen dat ik lekker naar huis mocht. Bijtijds weer thuis, fijn op mijn eigen bank onder mn dekentje. Verwend met prachtige bossen bloemen van het Flexbureau en van C8!!

Nu ben ik morgen al weer 14 dagen verder en mag ik weer rustig mijn werk gaan oppakken, natuurlijk nog wel voorzichtig met duwen, trekken en tillen. Op zich eigenlijk best vlot hersteld van de operatie (op 1 wondje na dat lelijk is en een beetje openstaat). Alleen de narcose. Natuurlijk 3x in iets langer als een jaar tijd, dat hakt er wel in. Ik ben nog erg snel moe en kan een gat in de dag slapen. Dat zal weer een tijd duren voor dat helemaal uit mn lijf is.

Vlak voor de operatie had ik op 2 februari de laatste bijeenkomst met de groep. Het grote moment dat we allemaal ons welverdiende beeldje in ontvangst mochten nemen!!

Zo ontzettend trots!!

En mensen die zeggen (nee, zeggen doen ze niet, maar denken wel) van dat dit wel een hele makkelijk (laffe) manier is om je overgewicht kwijt te raken die weten echt niet waar zo het over hebben…
Een gevecht tegen de kilo’s, tegen ongezond eten is levenslang, ook als je een gastric bypass hebt. Want één ding heb ik wel heel goed geleerd en ervaren bij de Nederlandse Obesitas Kliniek: De zin om de eten, de snaaien, te snoepen zit echt tussen je oren, zelfs met een gastric bypass, maar juist het hier heel bewust van zijn en hoe je er mee omgaat zorgt ervoor dat je niet meer opnieuw aankomt. Ja, want ook door een gastric bypass kun je heen eten en dan ben je voor het weet weer terug bij af. Daarom word ik (de hele groep natuurlijk) de komende jaren nog gevolgd door de kliniek om te kijken hoe het met ons gaat, eventueel hulp als het minder goed gaat.

1ste verjaardag van Claudia 2.0

Al weer een jaar verder sinds de operatie…
Afgelopen woensdag 11 januari om precies te zijn. Deze dag had ik ook mijn jaarcontrole bij de Nederlandse Obesitas Kliniek.

Helaas liep alles in de week ervoor niet zoals gepland…
Het weekend werd ik wakker met hele erg pijn in mijn linker bovenbuik. Dacht eerst misschien verkeerd gelegen ofzo. Maar zondag nog steeds hele erge pijn. Zou het iets kunnen zijn dat met mijn gastric bypass te maken heeft? Voor de zekerheid zondagavond gebeld met de eerste hulp van HMC Antoniushove (daar moet ik heen bellen omdat ik daar geopereerd ben en daar dus de kennis en kunde is). Op de vragen of ik misselijk ben, moet braken of koorts heb kon ik nee zeggen, ik voel mij niet ziek, alleen die pijn. Er werd overleg gepleegd en de situatie was niet acuut genoeg om mij te laten komen. Het advies was om maandag de kliniek te bellen.
Maandag ochtend gelijk gebeld en voor dinsdag een afspraak met de arts om het te beoordelen. De pijn werd in ieder geval niet minder op. Maar gelukkig (nog steeds) niet ziek. De arts was er dinsdag al snel uit: Verdenking littekenbreuk… Maar voor de zekerheid wel een echo om andere dingen uit te sluiten en bloedprikken. Vrijdag mocht ik voor de echo. Deze liet rechts een galsteen zien en verder eigenlijk niets. Organen, darmen, enz. verder allemaal netjes. Aankomende dinsdag word de uitslag besproken en krijg ik te horen hoe en wat nu verder.
Met de pijn gaat het in ieder geval een stuk beter. Ik kan de plek nog steeds letterlijk aanwijzen, voelt nu meer als of er een flinke blauwe plek zit van binnen. En als ik op een bepaalde manier zit of lig is het gevoeliger.
Afwachten dus maar…

Nu weer terug naar de 1ste verjaardag van Claudia 2.0…
Om 10.40 had ik de afspraak voor mijn jaarcontrole staan. Bij de verpleegkundige langs, meten en wegen. Bij de arts langs en daarna bloedprikken en fietsen.
Natuurlijk was ik thuis tussendoor wel op de weegschaal geweest maar nu was het echte officiële moment daar… 62,5kg!!

Dat betekend sinds het weegmoment bij de eerste sessie nu 42.7kg ben afgevallen (105,71% van mijn overgewicht) en zelfs 45kg sinds dat ik bij de diëtiste begonnen ben ter voorbereiding op goedkeuring voor de Nederlandse Obesitas Kliniek.

Nu 2 februari de laatste groepssessie met de uitreiking van de beeldjes!!

Een jaar in een rollercoaster met vuurwerk!!

Mijn jaar samen gevat in 2 plaatjes…
Een rollercoaster van links met een scherpe bocht naar rechts. Emoties waar ik soms niet van wist wat ik er mee aan moest. Ontzettend dankbaar voor alle steun, lieve woorden en complimenten. Ik zie het zelf nog steeds niet helemaal… -40kg!!

Wat een jaar!!

19 November was ik een jaar verder sinds de eerste bijeenkomst bij de Nederlandse Obesitas Kliniek. En deze week vorig jaar werd ik gebeld, nou ja, ik miste het telefoontje, met de operatie datum.

11 Januari 2016 was de grote dag en 11 januari 2017? Dan heb ik mijn controle afspraak staan bij de NOK: Wegen, meten, fietsen en bloedprikken (denk ik) en dan februari de laatste bijeenkomst de met de groep.
Wel worden we nog 5 jaar lang 1x per jaar uitgenodigd voor een groepsbijeenkomst.

Naast mn nog steeds fors van slag zijnde hormoonhuishouding (lees: geen spontane menstruatie) zit ik verder prima in mn vel.

Na de 10km van de Dam tot Damloop nu mijzelf opgegeven voor de volgende wandeling: De 30 van Zandvoort, ik loop niet de 30km maar de 18km.

Ook afgelopen week lekker wezen shoppen bij de nieuwe Kik in Delft, zo blij dat ie nu zo dichtbij is!!

En nu de feestdagen in het vooruitzicht. Ik moet werken, avonddiensten, zelf voor gekozen. Vind het altijd heel bijzonder om dan juist te werken!!
Mijn mannen redden zich wel. Eerste kerstdag eten ze een broodje shoarma en 2e kerstdag kipkluifjes met stokbrood en smeerseltjes. 3e Kerstdag gaan we met William en Ester uiteten. Wilde eigenlijk bij de Chinees in Vlaardingen maar die is dicht op dinsdag. Ester kwam met een heel goed alternatief: We gaan eten bij La Cubanita. Veel over gehoord maar nog nooit gegeten. Allemaal kleine gerechtjes dus dat moet prima passen in mijn kleine maagje.

Lieve lieve allemaal, dank voor alle lieve woorden, steun tijdens dit rollercoaster (daar pas ik nu weer in en de beugel kan nog dicht ook) jaar vol met een lach en een traan. Ik hoop dat ik jullie kan blijven boeien met de blogs die ik natuurlijk blijf schrijven!!

A, B, C, D, E, F…

Weer een fabeltje uit de wereld…
Er word altijd beweerd dat als je afvalt dat je dat dit niet alleen je op de benen, buik en gezicht is, maar ook je borsten, waar ik op zich niet ontevreden over was.

Toen ik begon aan dit alles had ik een een mooi D-cup, wel een omvang van meer dan 100. In de zomer ben ik toen met mijn tante Petra voor een nieuw bh wezen kijken bij Miss Sylly. De hele boel werd op gemeten. Ik wist wel dat ik natuurlijk in omvang flink was kwijt was maar qua cup… Dat werd dus een prachtige F-cup, ja, je leest het goed een F-cup!! Niets kleiner, veel groter!!

Nu een paar maanden verder zitten echt al mn oude bh’s vreselijk, het lijken wel theezakjes in een veel te groot netje. Dus opnieuw op zoek naar nieuwe goede bh’s. Ik dacht dat doe ik gewoon zo even op bonnefooi. Bij de HEMA een leuk setje van 2. Voor de omvang gekozen voor 80 en maar gewoon een D-cup, daar passen die theezakjes vast in.
Thuis gelijk even passen. Omvang was prima, kan misschien zelfs wel een maatje kleiner. En de cup… Die theezakjes zaten volgevuld in een veel te kleine D-cup.
Missie nieuwe bh: GEZAKT!!

Reset en opnieuw. Die van de HEMA maar terug brengen wat daar hebben ze niet wat ik wil, nou moet, een F-cup, maar dan wel zonder beugels. Online bij de Wehkamp besteld en vandaag al binnen. Natuurlijk gelijk passen en past perfect.

Dan nu dat fabeltje, voor mij dan, op mn cup maat ben dus niet afgevallen, deze is veel groter geworden!!